จงเคารพแม่!!!

เคารพนับถือแม่ของคุณ

...แม่ของผม มีตาข้างเดียว...

..ผมเกลียดเธอ..เธอน่าอับอาย..

..เธอเป็นแม่ครัว ของโรงเรียน..

..เป็นอาชีพเลี้ยงครอบครัว..

วันหนึ่ง..ในช่วงที่ผมเรียนชั้นประถม..

แม่เดินเข้ามาทักทายผม..ผมอายมาก..

..ทำไม..เธอถึงทำเช่นนี้กับผม...

..ผมไม่แย่แสเธอ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง และวิ่งหนีไป..

...ในวันต่อมา..

..เพื่อนผม ล้อผมว่า แม่ผมมีตาข้างเดียว..

..ผมอยากจะแทรกแผ่นดินหนี..

..ผมอยากให้แม่หายไปจากชีวิต..

..ผมเผชิญหน้ากับเธอในวันนั้น..

..และพูดกับเธอว่า..

..ถ้าคุณแค่อยากให้ผมถูกหัวเราะเยาะ.. ทำไมคุณถึงไม่ตายๆไปเสียเลย..

..แม่..ไม่ได้โต้ตอบใดๆ..

..ผมไม่ได้หยุดไตร่ตรองในสิ่งที่ผมพูดออกไป..

..เพราะผมเต็มไปด้วยความโกรธ..

..ผมลบเธอออกจากความรู้สึก..

..ผมอยากออกไปให้พ้นบ้านหลังนี้..

..ผมไม่อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ..

..ผมตั้งอกตั้งใจเรียนอย่างจริงจัง..

..และไปศึกษาต่อต่างประเทศ..

..ต่อมา..ผมแต่งงาน มีบ้านเป็นของตัวเอง..และมีลูก..

..ผมมีความสุขกับชีวิต กับลูก และอยู่อย่างสุขสบาย..

..จนกระทั่งวันหนึ่ง แม่มาเยี่ยมผม..

..แม่ไม่ได้เห็นผมมาหลายปี และยังไม่เคยพบกับหลาน..

..เมื่อเธอมายืนหน้าประตู เด็กน้อยหัวเราะให้เธอ..

..ผมตะโกนใส่เธอ..ว่าใครเชิญให้มาที่นี่..

..ผมตวาดใส่เธอว่า"ทำไมถึงกล้ามาที่นี่..แล้วยังมาทำให้เด็กหวาดกลัวอีก..

..ออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้!!!!..

..แม่ของผม เพียงแค่ตอบเบาๆว่า..

.."โอ้ตายจริง!!ขอโทษด้วย ฉันจำที่อยู่ผิด"..แล้วเธอก็หายลับไปจากสายตาผม..

..วันหนึ่ง..จดหมายวันงานคืนสู่เหย้าถูกส่งมาที่บ้าน..

..ผมโกหกภรรยาว่าต้องไปติดต่องาน..

..หลังงานเลี้ยงเลิก..

..ผมแวะไปที่เพิงเก่าๆทั้งที่ไม่อยากจะเห็นมัน..

..เพื่อนบ้านบอกกับผมว่า..

..เธอตายไปแล้ว..

..ผมไม่ได้หลั่งน้ำตาสักหยด..

..เขายื่นจดหมายฉบับหนึ่งที่เธออยากมอบให้กับผม..

..ใจความว่า..

"ลูกชายสุดที่รักของแม่..

..แม่คิดถึงลูกตลอดเวลา..แม่ขอโทษที่แม่เคยไปที่บ้านของลูกและทำให้เด็กหวาดกลัว..แม่ดีใจเหลือเกิน..ที่ได้ยินว่าลูกจะมางานคืนสู่เหย้าที่โรงเรียน..แต่แม่ไม่สามารถจะลุกขึ้นจากเตียง เพื่อไปพบลูกได้..แม่ขอโทษ ที่แม่ทำให้ลูกต้องอับอายเมื่อลูกโตขึ้นมา..ลูกรู้มั้ย เมื่อลูกยังเล็ก..ลูกได้รับอุบัติเหตุทำให้ลูกต้องเสียดวงตาข้างหนึ่งไป..ในความเป็นแม่..แม่ไม่สามารถที่จะทนมองเห็นลูกของแม่เติบโตไปโดยเหลือดวงตาเพียงข้างเดียวได้..ดังนั้นแม่จึงมอบดวงใจให้แก่ลูก..แม่รู้สึกภูมิใจที่ได้เห็นลูกชายของแม่ได้มองเห็นโลกใบใหม่ที่ชัดเจนแทนแม่ในทุกหนทุกแห่งด้วยดวงตาดวงนั้น ด้วยความรักทั้งหมดที่แม่มีต่อลูก..

..จาก..แม่ของลูก.."

ไม่ว่าวันนี้เราจะเป็นแม่คนแล้ว หรือยังไม่ได้เป็น อยากให้ทุกๆคนคิดถึงแม่ของเราให้มาก ไม่ว่าวันนี้เราจะอยู่ตรงไหนในสังคม จะสูงส่งด้วยการศึกษา หน้าที่การงานก้าวหน้าแค่ไหน เห็นโลกกว้างไกลเพียงใด เราก็คงไม่ต่างจากคนตาบอด ถ้าเรามองไม่เห็นแม่ของเราเอง วันนี้ แม่คุณอาจ ขี้หลงขี้ลืมแล้ว ทานข้าวหกเลอะเทอะ อาจทำให้คุณอายที่จะพาท่านไปทานข้าวนอกบ้าน แต่ครั้งนึง เมื่อครั้งคุณยังเล็ก คุณคว่ำจานข้าวกลางร้านอาหาร เทน้ำหกเลอะเทอะ อาเจียนใส่เสื้อผ้าแม่ ทำแก้วแตกแทบทุกร้าน แต่แม่ยังพาคุณไปทุกๆที่ อย่าอายเลย ที่จะดูแลแม่ของคุณ วันนี้..คุณบอกรักลูกแล้ว บอกรักคนที่เป็นคู่รัก คุณจำได้หรือเปล่า ว่าคุณบอกรักพ่อและแม่คุณครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ กอดครั้งสุดท้ายของคุณสำหรับพ่อแม่ เมื่อปีอะไร 

คนเราจะมีวันนี้ได้อย่างไรกัน ถ้าไม่มีวันเกิดของตัวเอง

http://youtu.be/s8fTKlDFb6Y